Rritja e çmimit të bukës në disa furra në Kosovë dhe Shqipëri ka shkaktuar pakënaqësi tek konsumatorët. Natyra e ndjeshme e këtij produkti ka bërë që politikanët “mirëdashës” ta kritikojnë Qeverinë për mos-ndërhyrje në rregullimin e çmimit. Për shembull, ekonomistja e Aleancës Kosova e Re, Mimoza Kusari-Lila, është prononcuar që, “Është shqetësuese se Qeveria e Kosovës asnjëherë nuk ka barë plan për të marrë masa në rast të rritjes së çmimit të bukës. Edhe në vitin 2008 e kemi pas të njëjtën gjendje dhe kjo qeveri nuk ka intervenuar”. Në anën tjetër, Federata Sindikale e Bujqve të Kosovës (FSBK) i ka bërë thirrje Qeverisë të ndërhyjë në tregun e bukës me subvencione.
Continue reading “Ndërhyrja në çmimin e bukës, gabim themelor ekonomik”
Debati i mbajtjes së shamisë në institucionet edukative nuk është i ri, megjithatë është zhdukur e paraqitur disa herë dekadën e fundit. “Grupi fetar” ka argumentuar në favor të shamisë, kryesisht mbi bazën e lirisë së shprehjes (së fesë). “Grupi laik” në anën tjetër ka argumentuar kundër, kryesisht mbi idenë e ndarjes së Shtetit nga feja. Që të dy palët kanë lënë në harresë shkakun kryesor të këtij problemi; faktin që Shteti e ka monopolizuar tregun e shërbimeve të edukimit me krijimin e shkollimit publik. Si me çdo “shërbim” tjetër shtetëror, edhe edukimi publik duhet të financohet nga marrja e dhunshme e parave (“taksat”). Problemeve të vazhdueshme të joefikasitetit i shtohet problemi tjetër i pashmangshëm: pamundësia për t’i kënaqur kërkesat e të gjithë taksapaguesve. Duke qenë se brenda grupit të taksapaguesve ka të atillë që e përkrahin mbajtjen e shamisë në shkolla dhe të atillë që e kundërshtojnë, Shteti përballet me një problem të harmonizimit të këtyre kërkesave. Si është e mundur që Shteti–apo më saktë Ministria e Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë–t’i plotësoj kërkesat e dy palëve që janë në kundërshtim të drejtpërdrejtë me njëra tjetrën? Çdo vendim në favor të njërit grup duhet patjetër të bije në kundërshtim me grupin tjetër.